Wat is huidveroudering?
Wanneer een mens ouder wordt verandert de huid. De huid wordt slapper, gaat rimpels en plooien vertonen en er kunnen onregelmatigheden en kleurveranderingen ontstaan. Behalve het natuurlijke verouderingsproces bestaat ook de extra snelle huidverandering door overmatige blootstelling aan zonlicht. In het Engels wordt dit ‘photoaging’ genoemd.
De huid begint vanaf het 30e levensjaar tekenen van veroudering te vertonen. In de loop van de jaren nemen de kenmerken van veroudering steeds verder toe.
Verouderende huid is:
- dun
- kwetsbaar
- slap (verlies van elasticiteit)
- droog
Deze kenmerken zijn het gevolg van de volgende processen:
- de opperhuid (epidermis) wordt steeds dunner
- de lederhuid (dermis) verandert
- vermindering van bloedvaten in de huid
- vermindering van bindweefsel (collageen) en elastine vezels
- vermindering van aantal talgklieren (ook afname functie talgklieren). Dit veroorzaakt een droge huid.
Door vermindering en verbrokkeling van de elastine vezels verliest de huid zijn elasticiteit. De verouderende huid vertoont dan rimpels en het typische ‘sigarettenpapier’ aspect: talloze kleine, ondiepe rimpeltjes die verdwijnen door de huid iets op te rekken.
Tijdens het verouderingsproces kunnen allerlei soorten ‘aangroeisels’ op de huid ontstaan. Bekende zijn:
- ouderdomswratten (verrucae seborrhoicae)
- ouderdomshaemangiomen (haemangioma senilis)
- gesteelde fibromen (vooral in de nek)
- zonne(pigment)vlekken of levervlekken (lentigo)
- rode bloedvaatjes (couperose , spider neavie)
Veroudering is een natuurlijk proces welke we niet kunnen stoppen. De effecten van huidveroudering kunnen we wel minder zichtbaar maken door de uiterlijke kenmerken van huidveroudering aan te pakken.
Huidtherapeutische behandeling
In de praktijk pakken wij huidveroudering op verschillende manieren aan. Wilt u meer informatie over de verschillende behandelingen kijk dan onder de kopjes anti-aging en lichttherapie.